قوانین افراد دارای معلولیت در آلمان
متن زیر به منظور آشنایی افراد کم توانا به قوانین حمایتی در کشور آلمان توسط “واحد روابط بین الملل کانون معلولین ایران توانا” ترجمه گردیده است. این متن را می توانید بصورت کتابچه پی دی اف هم دانلود کنید. ترجمه برگرفته از کتاب مروری بر استخدام، آموزش و حقوق دسترسی(به خدمات و امکانات) نوشته مارتین کوک می باشد.
[download_box]دانلود بصورت کتابچه[/download_box]A. مقدمه
I. اطلاعات عمومی
تحت قوانین آلمان، افراددارای معلولیت، به منظور گذراندن، برطرف کردن و یا بهبود ناتوانی خود مستحق دریافت کمک و مساعدت می باشند. هدف کلی غلبه بر آثار معلولیت و قادر ساختن فرد معلول بر شرکت در تمام زمینه های اجتماعی،علی-الخصوص در بازار کار و حیات اجتماعی، تا حدممکن است. دولت فدرال ملزم به طراحی و ساخت ساختمان های عمومی،خیابان ها و … بدون مانع، و ایجاد دسترسی بدون مانع به وسایل ارتباطی به خصوص در زمینه ی سایت های اینترنتی اجرائی،فرم ها و اعلان های اداری گردیده است. حوزه ی حمل و نقل عمومی نیز ملزم است تا تمامی امکانات و ابزارهای حمل و نقل (اتوبوس، قطار،هواپیما) را بدون مانع کنند. اقدامات مشابه بر روی رستوران ها نیز اعمال می گردد.
افراد معلول به شدت از قوانین حمایت شغلی(امنیت شغلی)، همچنین کمک هزینه ها و مزایای اضافی مانند معافیت مالیاتی،حمل و نقل عمومی رایگان و معافیت از هزینه های رادیو و تلویزیون بهره مند هستند.
II. منابع حقوقی در قوانین معلولین
قوانین بنیادی که حقوق و مزایای افراد معلول را فراهم می کنند شامل موارد زیر است:
– کتاب نهم قانون اجتماعی – SGB IX
– قانون تبعیض بر اساس معلولیت – BGG (قانون فرصتهای برابر برای افراد معلول)
مجله قانون آلمان
هر دو قانون فوق تعیین شده توسط قانون اساسی آلمان ، یک اصل کلی را اجرا می کنند و آن اینکه هیچ فردی به دلیل معلولیت نمی تواند مورد تبعیض قرار گیرد . به علاوه، هدف این قوانین قادر ساختن افراد معلول و خانواده های آن ها به یک زندگی است که تا حد امکان عادی باشد و خصوصاً ترویج مشارکت برابر در تمام زمینه های زندگی است .
۱٫ کتاب نهم قانون اجتماعی
کتاب نهم قانون اجتماعی بیان می دارد که افراد معلول مزایای خاصی را به منظور داشتن یک زندگی خود مختار و داشتن فرصت های مشارکت برابر در جامعه و جلوگیری یا مقابله با هر گونه تبعیض دریافت می کنند. به علاوه، نیازهای خاص زنان و کودکان معلول نیز در نظر گرفته می شود . مزایا ی ویژه عبارتنداز:
– مزایای توانبخشی پزشکی
– مزایا با هدف حضور در زندگی شغلی
– مزایا با هدف حضور در زندگی اجتماعی
۲٫ قانون تبعیض بر اساس معلولیت
هدف قانون تبعیض بر اساس معلولیت( و تغییرات مکمل در دیگر قوانین) اجرای قوانین یکسان در حوزه های عمومی و خصوصی برای افرای معلول و قادر ساختن آن ها برای زندگی با کمترین کمک خارجی ممکن است . این قانون شامل مفاد زیر است:
– ممنوعیت تبعیض افراد معلول توسط مقامات دولتی
– مقررات پاسخ گویی به نیازهای ویژه زنان معلول (“جریان سازی جنسی”)
– تعهد دولت فدرال به ساختمان های بدون مانع ، مراحل اداری و دسترسی به فن آوری اطلاعات؛
– محیط های بدون مانع با توجه به انتخابات
– دسترسی بدون مانع به غذاخوری ها و ابزارهای حمل و نقل
III. مقامات مسئول
دو مقام وجود دارند که مسئول محافظت و ارتقاء علایق افراد معلول از جمله اجرای حقوق تضمین شده توسط کتاب نهم قانون اجتماعی هستند . این سازمان ها عبارتنداز:
– اداره یکپارچه سازی
– اداره کار فدرال
۱٫ اداره یکپارچه سازی
اداره یکپارچه سازی بصورت ویژه مسئول موضوعات محیط کار، شامل جمع آوری و توزیع سهم مالیات جبران خسارت برای معلولین شدید، حمایت ویژه در برابر اخراج کارکنانی که دچار معلولیت شدید هستندو توزیع مزایای تکمیلی در مقابل اشتغال معلولین شدید است .
۲٫ اداره کار فدرال
اداره کار فدرال به صورت ویژه مسئول مشاوره ی شغلی و اقدامات کاریابی برای افراد معلول بیکار ، شناسایی افراد معلولی که تقریباً از کارافتاده هستند، و نظارت بر تعهدات کارفرمایی در استخدام افراد معلول ازکارافتاده می باشد .
IV. افراد معلول
۱٫ تعریف
بند اول از بخش دوم SGB ی نهم بیان می دارد معلول به فردی اطلاق می گردد که اعمال فیزیکی، توانایی های ذهنی یا سلامت روانی آنها بصورت زیادی دچار عدول -برای بیشتر از شش ماه از شرایطی می شود که برای افراد در سن مربوطه عادی است و مشارکت آنها در جامعه دچار اختلال شده است .
عدول از شرایط معمولی بدین معنای از دست دادن یا محدود شدن ساختارهای فیزیکی،ذهنی و روانی ای است که بطور نرمال در سن مربوطه مشهود است. چنین عدول مضری، در صورتی معلولیت محسوب می شود که به یک محدودیت خاص منجر شود که حداقل روی یکی از جوانب زندگی اثر می گذارد. یک دوره ی حداقل شش ماهه، تنها مانع ناهنجاریهای موقتی می شود.
وضعیتی با عنوان معلولیت بصورت اتوماتیک درتطابق با معیارهای ذکر شده در تعریف به وجود می آید. فرایند شناسایی براساس فرایند رسمی “اداره ی تأمین و نگهداری” از نظر وضعیت معلولیت، یک یافته ی رسمی تلقی نمی شود، بلکه تنها آغاز معلولیت را تشخیص می دهد .
۲٫ درجه ی معلولیت
معلولیت فردی در درجات ۲۰ تا ۱۰۰ بیان می شود. درجه در یک رویه ی رسمی توسط ذیصلاح اداره ی تأمین و نگهداری تشخیص داده می شود. مدیریت دستورالعمل هایی را برای ارزیابی معلولیت و تشخیص درجه ی آن صادر می کند. این دستورالعمل ها برای اداره ی تأمین و نگهداری در رویه ی ارزیابی و تشخیص اجباری است، که هدف آن برخورد برابر با معلولین یا در میان معلولین می باشد . چنانچه وضعیت فرد معلول بهبود یابد، درجه ی معلولیت تنظیم و یا کاملاً باطل خواهد شد.
۳٫ افراد با معلولیت زیاد(از کار افتاده)
افراد با معلولیت ۵۰ و بالا تر فرد با معلولیت زیاد یا از کار افتاده تلقی می شود . در آلمان حدوداً ۸% جمعیت شرایط این وضعیت را دارند .
۴٫ افراد معلول معادل از کارافتاده
اگر فرد معلول دارای درجه ی معلولیت ۳۰ و بالاتر باشدوضعیت خاصی به نام “معادل از کارافتاده” را به خود می گیرد. این وضعیت زمانی به فرد معلول اطلاق می شود که نمی تواند شغل مناسبی بیابد یا در موقعیت جاری خود به دلیل معلولیت اش، شاغل بماند . یک فرد شاغل معلول، اما نه از کارافتاده، باید در رقابت با فرد بدون معلولیت در بازار کار و در برابر معایبی که معلولیت دارد، محافظت شود . آژانس های کاریابی این وضعیت خاص را در زمان درخواست پاسخگویی می-کنند و به صلاحدید و با وظیفه شناسی در مورد موضوع تصمیم می گیرند.
افراد معلول با این شرایط خاص عموماً مزایای اضافی و حقوق خاصی را، برابر با افراد از کارافتاده دریافت می کنند. با این وجود از حق داشتن تعطیلات اضافی یا حمل و نقل رایگان برخوردار نیستند.
V. تعریف تبعیض
با توجه به تعریف معلولیت، بند ۲ از بخش ۷ قانون BGG با عبارات زیر تبعیض را تعریف می کند: تبعیض افراد معلول زمانی رخ می دهد که با افراد معلول و افراد بدون معلولیت بی هیچ دلیلی بصورت متفاوت رفتار گردد و در نتیجه ی این رفتار ، حضور برابری که فرد معلول در زندگی اجتماعی می تواند داشته باشد، مستقیم یا غیرمستقیم تخریب گردد .
VI. حق عمل سازمانهای مدافع معلولین
تمام سازمانهایی که نماینده ی افراد معلول در دولت یا در سطح فدرال هستند حق دارند چنانچه حقوق فرد معلول ، تحت کتاب نهم از قانون اجتماعی نقض شده باشد، اقدامات قانونی را برای فرد معلول، با رضایت وی انجام دهند .
قانون مشابهی برای تمام سازمان هایی که نماینده ی معلولین در سطح فدرال هستند، اعمال می شودکه توسط “وزارت بهداشت، درمان و تامین اجتماعی” در زمان اتفاق افتادن تخلفی در ” قانون تبعیض بر اساس معلولیت” به رسمیت شناخته شده است . علاوه بر این، سازمانها در برابر تخلفات “بااهمیت عمومی” حق عمل دارند. این مورد زمانیکه موارد متعدد یا موارد مشابه وجود داشته باشند بیشتر نمایان می شود .
VII. توافق نامه ی هدف
پیاده سازی محیط بدون مانع برای معلولین، در بخش خصوصی باید توسط توافق نامه ی هدف تحقق یابد . در این توافق نامه-های هدف سازمان هایی که نماینده ی معلولین هستند در کنار شرکت های خصوصی یا سازمانهای مدافع بایستی اهداف لازم را جمع آوری کرده و مراحل انجام شود،به عنوان مثال، یک سازمان مدافع حقوق معلولین و یک دپارتمان فروشگاه زنجیره ای، در مورد اهدافشان در رابطه با دسترسی بدون مانع به غرفه های فروش ،پهنای راهروها و گذاردن علائم لمسی(بریل) در قفسه ها به توافق می رسند.
با این وجود آغاز مذاکرات تنها یک التزام برای شرکت ها یا سازمانهای مدافع حقوق معلولین است و هیچ حکم محکمی درباره ی به نتیجه رسیدن توافق نامه ی هدف وجود ندارد .
B. استخدام
I. کلیات
معلولین طیف وسیعی از مزایا را با هدف توانمندسازی آنان برای حضور در یک زندگی کاری معنی دار،تولید و حفظ و ارتقاء توانایی کار کردن معلولین(مثلاً بدست آوردن ارزش افزوده)، دریافت می کنند . در بخشی بیان می شود که معلولین حق قانونی برای دریافت مزایا دارند. در موارد دیگر ، اعطای مزایا طبق تشخیص فرد ذیصلاح انجام می گیرد. مزایا عمدتاً شامل موارد زیر است :
– کاریابی و مشاوره ی شغلی برای افراد واجد شرایط
– خدمات جاگذاری در شغل و اقدامات آموزش فنی و حرفه ای
– کمک رسانی پویا و
– یارانه های آموزشی و کمک هزینه های یکپارچه سازی برای کارفرمایان
بطورکلی، معلولین و افراد بدون معلولیت می بایست هم در شرکت های خصوصی و هم در استخدام های عمومی آموزش های لازم را دریافت کنند. با این وجود، اگر این امر به دلیل وضعیت جسمی یا شدت معلولیت میسر نبود، افراد معلول جوان، این آموزشها را در مراکز آموزش فنی و حرفه ای و مراکز توان بخشی حرفه ای(مراکز آموزش حرفه ای ی خاص) که بطور مناسب تجهیز شده اند دریافت می کنند . بودجه توانبخشی تمام هزینه های اقدامات آموزشی را تامین می کند. به علاوه، بودجه ی توان بخشی معمولاً برای کارآموزان معلول مزایای پولی فراهم می کند( به عنوان مثال: کمک هزینه ی آموزش برای تمرین اولیه) و همچنین کمک هایی برای تامین اجتماعی پرداخت می-کند .
II. افراد از کار افتاده(معلول شدید)
کتاب نهم قانون اجتماعی، برای افراد از کارافتاده، حقوق افزون خاص ومحافظت برای بهبود فرصتهای استخدامی آنان و تضمین شغلی آنان را فراهم می کند.
۱٫ سهمیه بندی نیروی کار
تمام کارفرمایان(خصوصی و عمومی) بانیروی کار ۲۰ یا بالاتر ملزم هستند تا ۵% از موقعیتهای شغلی خود را با کارمندان معلول از کارافتاده پر کنند . با این وجود، کارفرمایان ملتزم به ایجاد فرصتهای شغلی برای افراد معلول از کارافتاده و یا جایگزینی فرد بدون معلولیت با کارمند معلول نیستند. اگر کارفرمایی مطابق سهمیه ی مربوطه عمل ننماید مجبور خواهد بود ماهیانه برای هر موقعیت اجباری پر نشده¬ی خود جریمه ی غرامت پرداخت نماید. جریمه به-صورت زیر مقیاس بندی می شود:
– ۱۰۵ یورو برای یک سهمیه ی کمتر از ۵% اما بیشتر از ۳%
– ۱۸۰ یورو برای یک سهمیه ی کمتر از ۳% و بیشتر از ۲% ، و
– ۲۶۰ یورو برای یک سهمیه ی زیر ۲%
درآمد حاصل از این پرداخت مالیات غرامت برای مزایای استخدام افراد معلول و کارفرمایان آن ها استفاده می شود. پرداخت مالیات غرامت برای بهبود فرصت های شغلی معلولین لازم است چراکه، نرخ بیکاری کارکنان معلول در قیاس با نرخ بیکاری کل، بالاتر از حد متوسط است .
در واقع اغلب کارفرمایان مطابق با سهمیه بندی نیروی کار عمل نمی کنند و مجبور به پرداخت مالیات غرامت می شوند. بر طبق اعلام آژانس استخدام فدرال، در سال ۲۰۰۰ متوسط سهمیه-بندی استخدام برای معلولین از کار افتاده تنها ۳٫۷% بود.
۲٫ نقد و بررسی، مشاوره و تعهدات مبارزه با تبعیض برای کارفرما
تمامی کارفرمایان ملزم هستند که موقعیت های خالی خود را برای تعیین اینکه مناسب برای معلولین است یا نه ، به ویژه آن دسته از آن ها که در آژانس های کاریابی ثبت نام شده اند، بررسی کنند . به علاوه، کارفرما می بایست با ناظر معلولین (برای جزئیات بیشتر cf. B.II.8 ) در صورت وجود حتی یک معلول باتوجه به هر برنامه ی کاری برای فرد ازکارافتاده ی معلول، مشاوره دریافت کند.درهرحال، افراد معلول از کارافتاده حق استخدام شذن ندارند، حتی اگر موقعیت کاری خالی و مناسب برای آن ها وجود داشته باشد. کارفرمایان بطور کلی برای انتخاب کاندیدای مناسب آزاد هستند .
علاوه بر این، کارفرما مجاز است از متقاضی کار در مورد معلولیت وی سوال کند. اگر متقاضی کار از اظهار وضعیت معلولیت خود سرباز زند کارفرما حق دارد قرارداد استخدام را منعقد نکند . با این وجود، قابل ذکر است که تصمیمات دادگاه کار فدرال، حامی این محدودیت ها در ارتقاء و حفاظت از منافع معلولین، همچنان بحث برانگیز باقی می ماند و نامشخص است که آیا این رویه ی قضایی در تصمیم گیری های آینده،تحت کتاب نهم قانون اجتماعی که به صراحت هر گونه تبعیض علیه افراد معلول را ممنوع کرده است را تایید خواهد شد یا خیر.
با این وجود،کارفرما توسط تعهدات کلی ضد تبعیض محدود می شود ، به عنوان مثال؛ کارفرما نمی تواند از استخدام متقاضی معلول به دلیل ناتوانی او، خودداری کنند.
چنانچه کارفرما از این تعهد تخلف ورزد، متقاضی ردشده، حق دارد برای جبران شکایت کند اما نمی تواند برای استخدام ادعا کند . با این وجود، کارفرمایان تبعیض کننده محسوب نمی شوند اگر کاندیداهایی را با توجه به شایستگی و کارائی انتخاب کنند و کاندیداهای غیرمعلول شان شایسته تر و با کارآئی بهتری باشند . اگر دو متقاضی از نظر شایستگی و کارآئی برابر باشند،در اینصورت، کارفرما ملزم به انتخاب متقاضی معلول می گردد .
۳٫ شرایط استخدامی مناسب
کارمندان با معلولیت بایستی به نحوی استخدام شوند که بتوانند ااز دانش و توانائیهای خود، بطور موثری استفاده کرده و آنرا توسعه دهند . این بدان معناست که کارفرما ملزم است تا کارمند معلول خود را بیمه کند که با چالشهای نه کم و نه زیاد در کار خود مواجه شود. همچنین، فرد معلول نمی تواند تقاضای موقعیت شغلی خاصی را در شرکت داشته باشد، یا صرفاً طبق خواسته های خود بکار گرفته شود .
کارفرما همچنین ملزم است تا محیط کاری را به گونه ای تجهیز کند(اتاقها،ماشین هاو ابزار و…) تا بتواند تعداد معلولین اجباری را استخدام کند؛ مگر اینکه این کار، بار مسئولیت بی دلیلی بر کارفرما تحمیل کند . اگر کارفرما قادر به تبعبت از این التزام، به دلایل مادی نباشد، تمام یا قسمتی از هزینه ها می تواند با وضع مالیات پرداخت غرامت معلولین، دریافت شود.
در صورتی که ظرفیت کارمند معلول، کاهش یابد، کارفرما ملزم به تغییر شرایط کاری کارمند معلول با توجه به نیازهای او است. این در حالی است که، کارفرما تنها ملزم به انجام چنین تنظیماتی در صورت امکان است و نه زمانی که بار مسئولیت بی دلیلی بر کارفرما تحمیل کند . به طور خاص، این کار می تواند با نسبت دادن یک کار پاره وقت برای کارمند معلول انجام شود. ممکن است کارمند معلول در صورتیکه ساعات کاری کاهش یافته باتوجه به نوع و شدت معلولیت ضروری باشد، مدعی کار پاره وقت شود . اگر این امر میسر نبودو کارمند معلول نتوانست دیگر وظایف محوله ی خود را،به دلیل شرایط سلامت خود انجام دهد، دراینصورت مستحق دریافت دستمزد طبیعی بیماری است، اما نمی تواند ادعایی برای پرداختهای بعدی اضافی از کارفرما براساس موقعیت خود بعنوان یک فرد معلول داشته باشد .
۴٫ حفاظت ویژه در برابر اخراج
معلول ازکارافتاده به حمایت ویژه در برابر اخراج از شغل نیازمند است.
A) الزام کارفرما برای ارائه موقعیت های شغلی مناسب خالی
قبل از اخراج، کارفرما ملزم به پیشنهاد دادن یک شغل مناسبی تری از شغل فعلی اش به کارمند است ، درصورتی که چنین موردی در این شرکت در دسترس باشد یا موقعیت خالی وجود داشته باشد. بنابراین کارفرما ملزم به پیشنهاد یک شغل مناسب خالی در شرکت برای کارمند معلول ای که دیگر قادر به انجام امور محوله به دلیل شرایط جسمی اش نیست می-شود . اگر موقعیت خالی در شرکت ، مناسب برای کارمند معلول وجود نباشد، کارفرما می تواند شغلها را مجدداً در حیطه ی حقوق خودبرای صدور دستورات، تنظیم کند تا برای کارمند معلول شغل مناسبی بیابد،چراکه کارفرما ملزم به انجام چنین کاری به جای از دست دادن کارمند است . با این وجود، کارفرما هیچ تعهدی برای ایجاد یکموقعیت جدید(اضافی) برای کارمند معلول ای که نمی تواند وظایف محوله را انجام دهد . کارمند معلول ای که نمی تواند وظایف محوله ی خود را انجام دهد،همچنین نمی تواند در مورد اولویت های استخدام کارمند دیپری که مجبور به اخراج است اظهار نظر کند .
b) ملزومات لازم برای تایید اداره ی یکپارچه سازی
کارکنان معلول نیازمند محافظت در برابر اخراج هستند. کارفرما ملزم است تا تایید اداره ی یکپارچه سازی را قبل از دریافت اخطار پایان کار آن بگیرد . اداره یکپارچگی وضعیت را ارزیابی کرده، راه های ادامه ی اشتغال را بررسی میکند، همچنین منافع هر دو طرف را در مورد فسخ یا ادامه ی اشتغال، با در نظر گرفتن اهداف “کتاب نهم قانون اجتماعی” می سنجد. اگر دلایل قطع همکاری مرتبط با ناتوانی باشد استانداردهای بالاتری برای تایید توسط اداره یکپارچه سازی لازم است. این تصمیم بطور کلی، براساس اختیارات وظیفه شناس گرفته می شود. در برخی موارد، اختیارات وظیفه شناس اداره یکپارچگی محدود می شود:
– هرچند کارفرما سهمیه بندی اشغال معلولین را رعایت کندو یا معلول بتواند در جای دیگری با شغل متفوت دیگری استخدام شود نیز، اخراج باید در مورد کاهش قابل توجه نیروی کار فعال، تایید شود .
– اخراجی که در مواردی چون بسته شدن کامل کسب و کار، پرداخت حداقل ۳ ماه حقوق که از زمان اطلاع رسانی شروع می شود، اخراج تضمین شده می باشد .
– در فسخ قراردادهایی که در آنها اطلاع رسانی قبلی صورت نگرفته باشدعموماً اگر دلیل اخراج مرتبط با ناتوانی نباشد، اداره یکپارچگی، باید این اخراج برنامه ریزی شده را تایید کند .
در هر حال ، این ابزار تاییدی خاص برای استخدام های که در آتها دوره ی تصدی کمتر از شش ماه است، یا برای اخراج معلولین بالای ۵۸ سال و یا افرادی که هیچ درآمدی از محل طرحهای اجتماعی دریافت نمی کنند و افرادی که به اخراج خود اعتراضی ندارند، اعمال نمی شود . علاوه بر آن این تاییدیه برای درخواست داوطلبانه ی معلول برای اخراج یا توافق فسخ دوستانه اعمال نمی شود.
c) معیارهای انتخاب اجتماعی
اگر اداره یکپارچگی اخراجی برنامه ریزی شده ی کارمند معلولی را به دلایل عملیاتی، تایید کند ، فردمعلول در صورت وجود “انتخاب اجتماعی” شامل آن می شود.در صورتی که برخی(نه تمام) کارکنان قابل مقایسه از کار بر کنار شوند و بدین دلیل قراردادهایشان فسخ گردد، تعیین اینکه از میان همه کدام افراد برکنار شوند براساس “انتخاب اجتماعی” انجام می شود. در این فرایند انتخاب، کارکنانی که از نظر اجتماعی قوی تر هستند از کار برکنار می شوند. کارکنان براساس ۴ معیار اجتماعی زیر رتبه بندی می شوند:
– سن
– تصدی
– تعهدات نفقه و پشتیبانی
– وضعیت معلولیت.
تمام این چهار معیار به صورت هم وزن در نظر گرفته می شوند . وضعیت معلولیت اخیراً از اول ژانویه ی سال ۲۰۰۴ ، برای بهبود امنیت شغلی افراد معلول، وارد معیارهای اجتماعی شده است .
۵٫ حقوق خاص
کارکنان معلول مستحق یک ماه مرخصی با حقوق در سال هستند . به علاوه در صورت درخواست افراد معلول از اضافه کاری معاف هستند ، یعنی، ساعتهای متجاوز از هشت ساعت در روز. این محدودیت به منظور اطمینان از این است که توانایی کار فرد معلول بیش از حد تحت فشار نباشد. به علاوه این محدودیت، وقت آزاد بیشتری به فرد معلول برای شرکت در دیگر زمینه های زندگی را میدهد. نشان داده شده است که افراد با ناتوانی درتحرک، بینایی و یا روانی به ویژه نیاز به زمان بیشتری برای مشارکت در زندگی نسبت به افراد غیر معلول دارند .
۶٫ مزایای خاص
اداره یکپارچگی مزایای مالی تکمیلی ای را به معلولین و یا کارفرمایان آن ها، به منظور تسهیل مشارکت آنها در اشتغال اعطا می کند ، بعنوان مثال، صندلی های خاص و یا تجهیزات خواندن.
۷٫ دریافت کمک هزینه های یکپارچه سازی برای کارفرمایان
معلولینی که مشکلات خاصی برای پیدا کردن شغل به دلیلی معلولیت و ناتوانی خود دارند مانند سن یا دلالیلی از این قبیل کمک های استخدام اضافی دریافت می کنند. کارفرمایان تا ۷۰% و به مدت ۳ سال می توانند برای استخدام چنین افراد معلولی یارانه ی حقوق دریافت کنند. برای معلولینی که سن بالا دارند، یارانه می تواند تا ۸ سال تعلق گیرد . با این حال، کارفرما فقط زمانی واجد چنین شرایطی است که سهمیه بندی نیروی کار-استفاده از ۵٪ نیرو بصورت معلول- را رعایت کند و یا تحت این سهمیه بندی قرار نداشته باشد .
۸٫ ناظر
اگر شرکتی ۵ فرد معلول یا بیشتر را استخدام کند، تمام این افراد حق دارند که یک بازرس که ناظر (معتمد) نامیده می شود بعنوان نماینده، و یک معاون عملیاتی برای خود انتخاب کنند . فردی که به عنوان نماینده یا معاون انتخاب می شود یکی از افراد غیر معلول همان شرکت است . نماینده عمدتا وظیفه نظارت بر این شرکت در رعایت قوانین مربوط به کارمندان معلول را دارد. همچنین ناظر، مشاوره و کمک به کارمندان معلول را فراهم می کند . علاوه بر این، کارفرما موظف به مشورت با ناظر، قبل از هر اقدامی مرتبط با کارکنان معلول مانند : مانند استخدام، اخراج و یا جابجایی آنان است . نقض این وظیفه می تواند جریمه ای تا ۱۰۰۰۰ یورو به همراه داشته باشد . علاوه بر این،ناظر حق شرکت در تمامی جلسات شوراها و کمیته های کار را دارد. او حقوق حمایتی ویژه ای در برابر اخراج ناعادلانه و جابجایی به موقعیت یک عضو دیگر ، در شورای کار برخوردار است . علاوه بر این، ناظر از وظیفه ای که با آن دستمزد ماهیانه می گرفت عذل می شود در صورتی که لازم باشد وظایف خود را به عنوان ناظر برای شرکت ادامه دهد .
۹٫ قوانین ارتقاء سطح آموزش و استخدام افراد ازکارافتاده ی معلول
در می سال ۲۰۰۴ ، قانون جدیدی برای ارتقاء آموزش و استخدام معلولین به اجرا در آمد . بخش عمده ای از این قانون، تمرکز بر ارتقاء سطح آموزش افراد معلول را دارد. در آغاز فرآیند قانونگذاری، در نظر گرفته شده بود که هدف باید پر کردن شکافهای ۵% آموزش معلولین ، از تعداد کارفرمایان نیازمند که بیش از ۱۰۰ بنگاه کاری هستند باشد. اما این الزام در مرحله ی فرایند منتفی شد. در حال حاضر، کارفرمایان تنها موظف به مشورت با ناظر برای پر کردن بخش آموزش ای هستند که در مورد آن برای معلولین تعهد دارند . علاوه بر این، به کارفرمایان کمک هزینه و پاداش-هایی برای آموزش به افراد معلول اعطاء می شود. علاوه بر این، برنامه های آموزشی در کارگاه های ویژه (مقایسه کنید با B.III.) باید بیشتر با بخش آموزش در شرکت های خصوصی مرتبط شوند.
III. کارگاه های آموزشی ویژه
برای آن دسته از افراد معلول که به طور کلی قادر به شرکت در بازار کار نیستند، کارگاه های آموزشی پناهگاهی(کارگاههای آموزشی برای افراد معلول) آموزش های حرفه ای مناسب و اشتغال ارائه می کنند . کارگاه های آموزشی به روی تمام افراد معلول که می توانند حداقل کار اقتصادی مفید را انجام دهند، باز است. اگر این نیازمندی آنان برآورده نشود، آنها حق شرکت در بخش های آموزشی حرفه ای، برای توسعه توانایی خود را دارند. کارآموزان / کارمندان معلول در عوض حقوق و دستمزدی که نشان دهنده ی عملکرد آنها باشد دریافت می کنند. میانگین این حقوق در حال حاضر ۱۶۰ یورو در ماه است.
c) آموزش
I. آموزش و پرورش مختلط
در آلمان آموزش کودکان معلول مسئولیت فدرال نیست، اما مسئولیت ایالتی است. بنابراین، تنها در برخی از ایالات ها آموزش و پرورش مختلط برای کودکان معلول و غیر معلول در مدرسه به تصویب رسید.
برای نمونه در شلسویگ هولشتاین کودکان معلول و غیر معلول همزمان آموزش داده می شوند. لذا، یک کودک معلول را نمی توان به مدرسه ویژه ی معلولین بر خلاف درخواست خود او برد، مگر اینکه کودک معلول برای یک مدرسه عادی به دلایل شخصی و یا با توجه به این واقعیت که مدرسه فاقد پرسنل سازمانی و یا منابع کاربردی برای آموزش و پرورش مختلط است مناسب نباشد .
اگر در یک ایالت آموزش و پرورش مختلط به تصویب نرسد، هیچ حق قانونی برای کودکان معلول برای دریافت کمک در مدارس عادی وجود ندارد . با این وجود، تعدادی از ایالت های آلمان، حداقل در برخی از مدارس، مدل های مناسب برای آموزش مختلط دانش آموزان معلول و غیر معلول را اجرا کرده اند. در این مدل ها، اصل “هرچه کمکهای ویژه بیشتر از میزان لازم باشد، به همان اندازه یادگیری اشتراکی با همکلاسی های غیر معلول تا حد ممکن بیشتر است” به تایید رسیده است بنابراین، توانایی یادگیری کودکان معلول تا حد ممکن در پرتو ناتوانی خاص آنان ارتقا خواهد یافت تا اطمینان حاصل شود که آنها می توانند به اهداف آموزشی مدارس عادی نائل شوند. در صورت لزوم، کمک های آموزشی ویژه و لازم را می تواند ارائه شود. هدف ازکمک به کودکان معلول برای ارتقاء آموزش و پرورش مختلط در مدارس عادی، مقابله با حفاظت بیش از حد و شرایط خاص ای است که می تواند در انزوای کودک معلول نقش داشته باشد. بسیاری از کودکان معلول می توانند کمک های بسیار موثری در مدارس عادی دریافت کرده و قادر به رسیدن به اهداف آموزشی باشند. با این حال، این امر به طور منظم نیازمند آموزش های ویژه اضافی توسط معلمان آموزش دیده و امکانات مناسب با ناتوانی است. علاوه بر این، باید به گونه ای باشد که بیش از تعداد معینی از کودکان معلول در کلاسی شرکت داداه نشوند. لازم است تا دانشگاه ها، به نحو عملی تری، نیازهای ویژه دانش آموزان معلول را برای جلوگیری از تبعیض علیه دانشجویان معلول و قادرسازی آن ها به شرکت در فعالیت های دانشگاه بدون کمک از خارج، در نظر بگیرند . همین امر در امتحانات دانشگاه ها اعمال می شود ، به عنوان مثال، ممکن است ورقه های امتحانی که به طور ویژه آماده شده اند و یا کلاسهای برگزاری امتحانی که به طور ویژه تجهیز شده است لازم باشد.
II. مدارس خاص
اگر نتوان کمک هایی (کافی) در مدارس عادی به کودکان معلول داد، مدارس خاص باید به آنها برای رسیدن به اهداف آموزشی که در حد توان خود دارند کمک کنند. در صورت امکان، هدف این است که به کودک معلول، در کسب مدرک فارغ التحصیلی از مدرسه کمک شود. آلمان انواع مختلف مدارس ویژه برای ناتوانی های زیر دارد:
– ناتوانی در شنوائی
– ناتوانی گفتاری
– ناتوانی در رشد جسمی و عملکرد حرکتی
– ناتوانی در رشد ذهنی
– ناتوانی احساسی و توسعه اجتماعی؛ و
– بیماری های عمومی.
مدارس ویژه موظف به بررسی -در پایان هر سال تحصیلی- که آیا شرکت در مدرسه ی ویژه هنوز و یا در آینده مورد نیاز محصل است؟ و یا اینکه آیا کودک قادر به یادگیری در یک مدرسه عادی است ؟
III. کمک های مالی
کمک برای آموزش در مدارس مناسب توسط کمک هزینه های مالی اجتماعی فراهم می شود و هزینه های آموزشی تا دانشگاه را شامل می شود .
d) دسترسی
I. کلیات
کلیدی ترین بخش” قانون تبعیض بر اساس معلولیت” (و نیز تغییرات تکمیلی در قوانین دیگر) مبحث دسترسی به هر نحو ممکن توسط ایجاد محیط بدون مانع می باشد. هدف از این کار، مشارکت یکسان افراد معلول در زندگی اجتماعی، با از بین بردن موانع حرکتی در حوزه های ساخت و ساز و حمل و نقل و نیز در زمینه ارتباطات است. این مبحث برای ایجاد یک محیط امن و بدون مانع برای معلولان در نظر گرفته شده که آنها را قادر به زندگی بدون کمک از خارج تا حد ممکن می کند .
افراد با ناتوانی درشنوایی، بینایی و گفتار ، کمک های ارتباطاتی و جابجایی دریافت می کنند. آنها همچنین امتیازاتی برای خدمات پست و مخابرات (نظیر کاهش هزینه ها، تجهیزات ارتباطی خاص) دریافت می کنند. همچنین، آژانس های دولتی و نیز برخی از متعهدان خصوصی باید نیازمندیهای محیط بدون مانع را برآورده کنند.
II. تعریف محیط زیست بدون مانع
بخش ۴ BGG ،”محیط زیست بدون مانع ” در شرایط زیر مشخص می کند: ساختمان ها و دیگر ساخت و ساز ها، وسایل حمل و نقل، لوازم فنی و خدمات شهری،سیستم های IT، ، منابع اطلاعات بصری – گفتاری و دستگاه های ارتباطی و نیز سایر زمینه های ایجاد شده در زندگی زمانی بدون مانع تلقی می شوند که افراد معلول بتوانند به آنها دسترسی داشته و از آن ها به صورت عادی و عمومی، بدون هیچ مشکل خاص یا دریافت کمک از سایرین، استفاده کنند.
این تعریف از یک محیط بدون مانع، نه تنها به موانع فیزیکی سد راه افراد معلول با اختلالات تحرک ؛همچون پله ها، معابر بیش از حد باریک یا پله های لغزشی اشاره دارد بلکه، به موانع موجود در حوزه ارتباطات که به ویژه، افراد با اختلال در بینایی را به چالش کشیده است نیز اعمال می شود.
III. ساختمان سازی
I. ساختمان های عمومی
تمام ساختمان های جدید و همچنین تغییرات عمده و یا افزودنی هایی که به ساختمان های دولتی موجود باید با توجه به استانداردهای فنی عمومی طراحی و ساخته شود . این امر به ویژه شامل نیازمندی به سطوح شیب دار برای صندلی چرخدار، ورودی های به قدر کافی پهن، آسانسور و دستشویی های مناسب و نیز علائم لمسی است. پروژه هایی که با هزینه های سرمایه ای بیش از ۱ میلیون یورو برای تغییرات و یا افزودنی بزرگ تلقی می شوند. دیگر ساختمانهای عمومی، راه های عمومی، میادین و خیابان ها مجبور به طراحی و ساخته شدن بصورت بدون مانع هستند .
II. ساختمانهای خصوصی
قانون مصوب ساختمان سازی (آلمان) شامل امتیازات ویژه ای برای ساخت و سازهای مسکن مناسب برای افراد معلول است.
عموماً، مستاجران معلول، حق ایجاد تغییرات لازم در ساختمان ها و یا آپارتمان های اجاره شده را با توجه به نیازهای خود دارند ، بعنوان نمونه، تغییرات در حمام ها، درب ها، و رمپ ها. مستاجر هزینه های این تغییرات را شخصاً پرداخت نموده و ملزم به بازسازی ساختمان ها و یا آپارتمان های اجاره شده ، در پایان مدت اجاره نامه مجدداً با هزینه خود است.
III. رستوران
صاحبان یا مستاجران رستوران ها مجوز عمومی برای ایجاد یک رستوران در تمام ساختمان های جدیدالحداث ساخته شده و یا در ساختمان هایی که تغییرات قابل ملاحظه ای داشته اند را دریافت می کنند، و این تنها در صورتی است که رستوران بصورت بدون مانع ساخته شود، مگر اینکه طراحی و ساخت و ساز بدون مانع برای رستوران امکان پذیر نباشد و یا بار مالی غیر منطقی برای مالک یا مستاجر اعمال کند .
IV. حمل و نقل
تمام تجهیزات حمل و نقل عمومی (خیابان، اتوبوس، قطار، هواپیما) بایستی بصورت بدون مانع طراحی و ساخته شوند .
افراد معلول که بطور عمده ای در راه رفتن خود محدود هستند به حمل و نقل تقریبا رایگان در سیستم حمل و نقل عمومی نیاز دارند . فرد معلول تنها مجبور به پرداخت هزینه سالانه ۶۰ یورو هستند. افراد نابینا و ازکارافتاده و ناتوان، و همچنین افراد با منابع مالی بسیار محدود است، مجبور به پرداخت هزینه سالانه نیستند . این افراد می توانند همچنین بخشودگی ۵۰٪ در مالیات های وسایط نقلیه موتوری خود و همچنین کاهش در حق بیمه دریافت کنند. علاوه بر این، اداره ی یکپارگی آلمان به افراد معلول، کمک هزینه و وام برای دریافت گواهینامه رانندگی و برای کسب ملزومات ویژه ی وسایل نقلیه موتوری را اعطا می کند.
افراد معلول زمانی معلول حرکتی شدید نامیده می شوند که شخص معلول قادر به پوشش فواصل در منطقه ی خود که معمولا با پای پیاده، بدون هیچ مشکل قابل توجه و یا بدون ایجاد خطر برای فرد یا دیگران می توان در آن راه رفت، نباشد . فاصله ای که معمولا با پای پیاده طی می شود تا ۲ کیلومتر یا ۳۰ دقیقه زمان راه رفتن در نظر گرفته می شود . این امر نه تنها در مورد ناتوانی های جسمی صدق می کند بلکه به محدودیت های حرکتی ناشی از بیماری های داخلی، تشنج های پزشکی و یا اختلالات گرایشی نیز اعمال می شود .
افراد معلولی که بصورت فوق العاده در تحرک و راه رفتن خود محدودیت دارند( مانند پاراپلژی ، قطع عضو در هر دو ران و پایین پاها ، و یا معلولیت مشابه) ، علاوه بر مزایای ذکر شده در بالا، ۱۰۰٪ در مالیات وسیله ی نقلیه ی موتوری خود، یا دیگر مالیاتها تخفیف دریافت می کنند، و حق استفاده از فضاهای پارکینگ ویژه اختصاصی برای معلول را دارند.
برای افراد معلول ای که قادر به استفاده از حمل و نقل عمومی، ماشین خود و یا تاکسی ها به دلیل ناتوانی شان نیستند، به طور فزاینده ای خدمات حمل و نقل ویژه، توسط موسسات محلی ارائه می شود.
V. انتخابات
اتاق های رای گیری باید بدون مانع و به گونه ای تجهیز شوند که مشارکت برای افراد معلول و افراد با محدودیت حرکتی بهبود یابد . افراد نابینا حق استفاده از رای گیری استنسیل در روند رأی گیری را دارند .
VI. ارتباطات
در روش های رسمی آژانس های دولتی فدرال، تمام افراد معلول گفتاری و شنوایی مستحق کمک های بدون هزینه ، به خصوص مترجم های زبان علائم هستند . در صورت درخواست افراد نابینا تمام فرمها و اطلاعیه های رسمی و به صورت رایگان و به شیوه ای است که مناسب برای آنهاست می بایست صادر شود . شیوه ای مناسب برای ارسال این مدارک از طریق پست الکترونیکی، بر روی دیسک فشرده و یا اگر افراد نابینا در کامپیوتر خود تجهیزات نوار ابزار خط بریل و یا یک خروجی خاص داشته باشد. اگر افراد معلول چنین تجهیزاتی را نداشته باشند، این امکان ارسال اسناد به روش ثبت نسخه در نوار و یا CD وجود دارد.
تمام سایت های اینترنتی دولت فدرال باید برای افراد نابینا بدون مانع باشند ، به خصوص توسط متون “زیرین” برای اشیاء گرافیکی موجود در سایت اینترنتی.
E ) چشم انداز
دولت فعلی آن را یکی از اهداف اصلی خود، برای بهبود وضعیت افراد معلول در آلمان و برای دادن فرصت مشارکت برابر ، برای مبارزه با تبعیض و کمک به آنها برای زندگی خودساخته، اعلام کرده است. بر این اساس، قوه مقننه دو طرح قانون اساسی را در سال ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ به تصویب رساند؛ کتاب نهم قانون اجتماعی و قانون تبعیض بر اساس معلولیت
در واقع، سال های آینده نشان خواهد داد که آیا مشارکت برابر افراد معلول ، در جامعه آلمان ایجاد خواهد شد یا خیر. تجربه گذشته بیشتر نشان می دهد که جامعه به آرامی تغییر می کند و به اجرای قوانین جدید به طور ناگهانی پاسخ نمی دهند. با این حال، این دو قانون بسیار قدرتمند است و ممکن است به روند سرعت ببخشد.
منبع: وب سایت کانون معلولین توانا
